Metoda Integracji Sensorycznej
Jeśli dziecko:
-jest w ciągłym ruchu, trudno skupić jego uwagę na zabawie;
- boi się ruchu, jest niechętne do uczenia się różnych aktywności ruchowych;
- ma opóźniony rozwój ruchowy;
- zbyt słabo lub zbyt mocno reaguje na bodźce sensoryczne (wzrokowe, słuchowe, dotykowe, węchowe, smakowe, pochodzące z ruchu i grawitacji);
- ma kłopoty z planowaniem motorycznym;
- ma kłopoty z organizacją zachowania;
- ma zawężony repertuar żywieniowy;
warto sprawdzić, czy u ich podłoża nie leżą problemy z integracją sensoryczną.
Metoda Integracji Sensorycznej
Integracja Sensoryczna to proces, w którym mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów. Następnie je rozpoznaje, segreguje i interpretuje, tak, aby, łącząc je ze sobą i wcześniej nabytymi doświadczeniami, odpowiedzieć adekwatną reakcją ciała na każdy z tych bodźców.
Jeśli proces tej integracji jest zaburzony, pojawiają się problemy w rozwoju psychoruchowym dziecka, uczeniu się oraz w zachowaniu. Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną będą rozwijały się „nierówno” – część ich układu nerwowego będzie funkcjonować sposób zaburzony lub nieprawidłowy.
Wykonujemy diagnozę procesów integracji sensorycznej, na podstawie której jesteśmy w stanie zaplanować indywidualną terapię z dzieckiem.
W zależności od rodzaju kłopotów sensorycznych dziecka pracujemy nad poprawą:
1. Procesów modulacji sensorycznej- adekwatnym odbiorem i regulacją reakcji na docierające wrażenia sensoryczne.
2. Procesów różnicowania sensorycznego- umiejętnością dyskryminowania docierających bodźców sensorycznych.
3. Poprawą funkcjonowania ruchowego.